दोन तरुण शेजारी बद्दल मराठी कथा

बरेच वर्षापुर्वीची ही कहाणी आहे. पुण्याच्या प्रभात रोडवर राजुच्या आजोबांचे घर होते. राजुच्या आजोबांच्या पश्च्यात राजुची आजी तिथे एकटी रहायची. जुनी पण भक्कम तळमजला व वर एक मजली इमारत होती. इमारत जुनी असली तरी दोन मजल्यावर प्रत्येकी दोन असे ४ आधुनिक फ्लॅट होते.

राजुच्या आजीचा फ्लॅट पहिल्या मजल्यावर होता. २ बेडरुम, किचन, हॉल, २ बाल्कनी असा प्रशस्त फ्लॅटमध्ये (आजीच्या भाषेत "बिऱ्हाड") आजी एकटी रहायची.

राजुच्या आजीच्या शेजारच्या बिऱ्हाडात एक शर्मा कुटुंब रहायचे. एकत्र कुटुंब होते. मध्यम वयीन विधुर कर्ता पुरुष रामलाल, त्याचा २७ वर्षाचा विवाहीत तरुण मुलगा राजेश, राजेशची २५ वर्षाची बायको कुमुद व त्यांची ३ वर्षाची लहान मुलगी पिंकी, रामलालची कोमल नावाची २० वर्षाची तरुण मुलगी असे ते मध्यमवर्गीय कुटुंब होते. कोमल १२ वर्षाची असताना रामलालची बायको अचानक एका छोट्या आजारचे निमित्त होवुन वारली.

सुट्टीत राजुच्या आजीच्या सर्व नातवंडाचा मुक्काम पुण्याला असे. राजु व त्याची चुलत व आते भावंडे पुण्याला धमाल करायला सुट्टी लागली की पुण्याला पळत.

बारावीच्या वर्षी एकदा नापास होवुन राजु परत ऑक्टोबरला परिक्षेला बसला. रिझल्ट लागेपर्यंत करायला दुसरे काहींच नसल्याने त्याच्या आईबाबांनी त्याला पुण्याच्या एका क्लासमध्ये घातले व त्याची रवानगी राजुच्या आजीकडे पुण्याला केली.

राजु खुशीतच पुण्याला आजीकडे रहायला आला. त्याचा सध्यांकाळी ७ ते ९.३० क्लास असायचा. दिवसभर तो घरातच असायचा. राजुची आजीला दम्याचा त्रास होता. दमा चालु झाला की, तिला रात्री झोप लागु शकत नसे. त्यामुळे जेवणखाण आटपुन ती दुपारी २/३ तास झोपत असे.

आजीच्या शेजारील बिऱ्हाडातल्या रामलालचा कसलासा बिजनेस होता. रामलाल आणी त्याचा मुलगा राजेश सकाळी लवकर घराबाहेर निघायचे. कुमुदभाबी जेवण बनवुन तिघांचा डबा घेवुन ११ वाजता त्यांच्या दुकानात जायला घराबाहेर पडे व संध्याकाळी ५ नंतर परत येइ. राजेश व रामलाल उशीरा १० च्या नंतर घरी येत.

जेमतेम बारावीपर्यंत गचके खात पोचल्यावर, २ वेळा नापास झाल्यावर कोमलचे शिक्षण सुटले. रामलाल गेली ३/४ वर्षापासुन कोमलच्या लग्नाचा प्रयत्न करत होता. पण हुंड्याच्या अवास्तव मागणीपायी कोमलचे अजुनही कुठेही नक्की झाले नव्हते.

सध्या कोमलची कुमुदभाबी त्यांच्या फॅमिली बिसनेसमध्ये व्यस्त होती त्यामुळे लग्नाचे पक्के होइ पर्यंत सध्या कोमलवर तिच्यावर भाची पिंकीला बेबीसीटींग करत सकाळी ११ ते संद्ध्याकाळी ५ पर्यंत घरी रहायची ड्युटी लागली.

कोमलने कॉम्पुटरचे एक दोन किरकोळ कोर्सेस केले पण तिचे मन घरातच पुस्तके मासिके वाचण्यात जास्त रमायचे. ती लहान असल्यापासुन तिचे राजुच्या आजीशी चांगले जमे. त्यामुळे तिचे व पिंकीचे जेवण झाले की ती आजीकडे येउन बसे.

राजुची आजी पुण्यात एकटी रहात असताना, दररोज कुमुदभाबी घरातुन दुकानात जायला निघताच कोमल राजुच्या आजीकडे तिला मदत करायला, गप्पा मारायला येवुन बसायची. तिची भाची पिंकीही तिच्याकडेवर कोमलबरोबर आसायची. तिचा भाउ राजेश व कुमुदभाभी पण राजुच्या आजीला खुप मदत करत.

राजु, त्याची चुलत व आते भावंडे पुण्याला असली की धमाल करत. कोमल जरी अमराठी असली तरी लहानपणापासुन पुण्यात राहिली होती व मराठी शाळेत शिकली होती. त्यामुळे ती शुद्ध पुणेरी मराठी बोली. राजुपेक्षा १ वर्षांनी कोमल मोठी असली तरी लहानपणापासुन त्यांची चांगली गट्टी होती. राजु व त्याच्या भावंडात ती चांगली मिसळायची.

कोमल नावपुरतीच कोमल होती. २० वर्षाची कोमल थोराड दिसायची पण तरी राजुला आवडत होती. ५ फूट ३ ईंच उंची, किंचीत जाडी असल्यामुळे धिप्पाड दिसायची. कोमलचा चेहरा जरा थोराड दिसायचा. पण कोमलचे ओंठ मात्र राजुला आकर्षक वाटत. तिचे पिंगट रंगाचे दाट कुरळे केस राजुला माधुरी दिक्षितची आठवण देत.

कोमलचा चेहरा झाकला तर ती "खवा" होता असे राजुच मत होते. कोमलचा सगळ्यात मोठा ऍसेट तिचे कितीहि झाकले तरी उफाळुन येणारे तिचे गोळे व भरगच्च गांड. १०/१२ वर्षाचा असल्यापासुन राजुसाठी कोमल एक हिरॉइनच होती. ती नेहमी राजुच्या स्वप्नात डोकवायची. त्याचा उठायला लागल्यापसुन हातगाडी चालवताना त्याच्या मनात कायम कोमलची छबी असायची. ह्या गेल्या दोन वर्षांपासुन तर राजु तिच्याकडे फारच वेगळ्या नजरेने पाहु लागला होता.

कोमलच्या घरची मंडळी ११ वाजता बाहेर पडली कि कोमल पिंकीला घेवुन राजुच्या आजीकडेच असे. आजी दुपारी झोपली की कोमल व राजु गप्पा मारत कधी पत्ते खेळत. कोमल घरात गावुन घालायची. राजुच्या आजीच्या घरातही ती त्याच कपड्यात वावरे. कधी ती कुडता किंवा लूज शर्ट व खाली पेटीकोट असल्या वेशातही असे. कोमलच्या कडेवर बसलेल्या पिंकीला घेण्याच्या निमित्ताने राजु कोमलला हात लावे. तिच्या पाठीवर, कुल्ल्यावर त्याचा हात रेंगाळत राही. एकदोनदा त्याने हात कोमलच्या वक्षाच्याकडेला दाबुन घेतला. कोमलने आजुन तरी कधी विरोध केला नव्हता.

१८ वर्षाच्या कोमलचे वक्ष तिने ढगळ्या कपडे घतले तरी राजुच्या नजरेत चांगलेच भरायचे. राजुची नजर तिथेच खिळलेली असायची. कोमलला ते जाणवायचे. पण ती लक्ष नसल्यासारखे करायची. कोमलकडे बघताना मग राजुच्य शॉर्टमध्ये तंबु उभा राहायचा. कोमलचे लक्ष मग राहुन राहुन त्या तंबुवर जायचे.

कोमलला श्रिंगारकथा वाचायचा नाद होता. राजुने एक दोनदा तिला चावट गोष्टींची हिंदी मासिके व पुस्तके वाचताना पाहिले होते. राजुही तिला सिनेमाच्या गोष्टी व पांचट जोक सांगायचा व कोमल ते एंजॉय करायची.

एक दिवस दुपारी राजु कोमलला एका सिनेमाची गोष्ट सांगत होता. कोमलने तो सिनेमा पाहिलेला नसल्याने कोमल लक्ष देवुन ऎकत होती. राजु सिनेमातले डायलॉग मारत नटनट्यांची नक्कल करत होता. मग प्रणयप्रसंगाचे वर्णन करताना राजुने पटकन कोमलला मिठी मारली व तिच्या गालाचे जोरदार फिल्मी स्टाइलने पप्पी घेतली.

कोमल लालेलाल झाली. भानावर येत राजुने तिला "सॉरी" म्हणुन माफी मागायला लागला. कोमल रागाने पटकन पिंकीला घेवुन तिच्या घरी निघुन गेली.


..........पुढे चालु